Belki bu size bir ”eski zaman sözü” gibi gelebilir, öğle gelmesi de doğal çünkü günümüz Muhabbet  Odaları ilişkilerine baktığımız zaman saygı duygusunu pek de göremiyoruz. İnsanların birbirlerine olan saygılarının git gide yok olduğu şimdilerde, herkes birbirinin açık noktasını bulup bunun üzerinden yürümenin peşine düşmüş. Sosyal ilişkilerde saygının yok olmasına en büyük etken haline gelmiş olan ağır  hitamların, iletişim çağı insanlarına yakışmamakla birlik de karşılıklı diyaloğun imkansızlığını göz önüne sermektedir. ağızdan çıkan ve karşı tarafa ışık hızıyla ulaşan kelimeler, karşılıklı ilişkinin kalitesini doruğa çıkaracağı yerde, yerin dibine vurdurur hale gelmiştir. Gerek insanların sosyal hayatlarındaki sıkıntıları, gerek pisikolojik sebeplerden kaynaklanan diyalog bozuklukları, reel hayatlarını etkilediği gibi Sohbet Odalarında ki huzuru da kötü etkilemektedir.

İnsanların kişisel problemlerini paylaşıp, bir nevi terapi yapması gerekirken, streslerini Chat Odalarında ki kullanıcılara yansıtarak, kırıcılık seviyesini düşünmeden her cümleyi sarfettikleri ve iletişemiyecek kıvama getirdikleri sanal ortamda, unutulmaya yüz tutan huzur ortamı özlenir hale gelmiştir. Reel hayatımızda ki eşimize dostumuza, ailemize olan sinirimizi Sanal ortama taşıyarak, zaten en az bizim kadar sıkıntısı olan insanları daha zor durumlara sokarak, sanalı dar etmenin bir gereği olmadığı gibi, kişisel sorunlarımızı da çözmediğini anlamamız gerekmektedir. Enpati yapmanın çok önemli olduğu şu dönemde, karşımızda ki insanın kişisel özelliklerinin dışına çıkarak, bencilce bizim gibi düşünmesini yada hareket etmesini beklemek ahmaklıktır, bilinciyle hareket etmediğimiz sürece, ne kendimiz ne de karşımızdaki insanın sağlıklı sohbetler sergilemesini beklememek lazım gelmektedir…

Bilinmelidir ki; sorunlarımızı paylaşırken karşımızda ki insanın sorunlarını hiçe sayarak, sadece bizim problemlerimiz varmış gibi davranmak, zor günler yaşıyoruz diye sadece kendimizin zor zamanlar yaşadığını düşünmek, muhataplarımızın neşelerimizde bizimle gülüp, hüzünlerimizde ağlamalarını beklerken, aynı şeyleri kendimizin yapmaması bencilliktir ve bu bencillik insanları bizden uzaklaştıracaktır. Çoğu zaman öz eleştiriyi unutup, insanları eleştirmekten aynaya bakmaya, yansımasını seyretmeye zaman bulamayan insanlar, eksik olan yanlarını karşı tarafın zaaflarıyla kapatmayı denemektedirler. Bunu yaparken çok acımasızca davranıp, bencilliğin nirvanasına ulaşmış olduklarının farkına varmadıkları gibi, dünaynın merkezinde olduklarını sanmaktadırlar.