İçimde öldüremediğim ağır yaralı hayal kırıklığımsın sen

Geçen onca zamana rağmen içimin acıyan yanısın hala. Bir çığlıksın içimde kimi zaman, uçurum gibi keskin kırgınlığımın dibinde. Bazen bir inilti öle gebere, yalvara yakara… Gözümün yaşında biriken çaresizliksin çoğu zaman.

Ayak bastığım sokaklardaki izini nasıl silebilirim?

Sen elimden tuttuğunda, içimdeki küçük kız sevinirdi masumca. Senin yanında yürürken, saçlarımın uçuşunu severdim mutlulukla. Şimdi o rüzgar yüzüme yüzüme vuruyor kimsesizliği tokatlarcasına. İnsanları görmek istemiyorum. Bir karanlık çöksün her yere, sokak lambaları sönsün, sevgililer gezmesin birbirine sarıla sarıla, in cin top oynasın istiyorum. Çünkü ben, bende ki ıssızlığı dindiremiyorum. Sokaklar düşmanım. Sokaklar en güçsüz yanım.

Çünkü gülüşün sindi her bir köşesine

Şarkılar söylerdin bana Yürür müydüm o zamanlar bilmezdim. Sanki basmazdı ayaklarım. Kalbimin atışı kulaklarımda çınlardı bilmezdin… Şimdi gel gör perişanlığımı sevgili… Adımlarımla döve döve yürüyorum senden intikam alırcasına. Hiç dinlemiyorum söylediğin şarkıları, çıkınca radyoda değiştiriyorum hemen. Sanki anlayacaksın da canın yanacakmışçasına…